Δευτέρα 13 Απριλίου 2009













Πέμπτη 2 Απριλίου 2009





orestiada kampos

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

«Σε κάθε κρίση της ζωής σου, πρέπει να συνεχίσεις την συνηθισμένη σου ρουτίνα. Μόνο αυτή σε βοηθάει να μην τρελαθείς».
Από το βιβλίο «Πικρός Θερισμός» της Rosalind Miles.
"Δεν αντέχω τις σκέψεις και τις εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό. Για μια στιγμή πιστεύω πως αν δεν το σκεφτώ, θα είναι σαν να μην συνέβη".
Από το βιβλίο "Σεισάχθεια" της Εύας Ομηρόλη (Κεφ.: "Ο μονόδρομος, ο Άνθιμος κι ο Κύκλος").

ανοιξη


ΨΥΧΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ.

Υλικά :
Μία οκά απλή καρδιά
Δύο οκάδες ήσυχη συνείδηση
Μισή οκά φαιδρό πρόσωπο
200 δράμια αγάπη, και δύο φλιτζάνια γέλιο.

Εκτέλεση:
Ρίχνετε στην κατσαρόλα του εσωτερικού σας κόσμου την ήσυχη συνείδηση και την απλή καρδιά. Τα δουλεύετε πολύ καλά ως που να ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσουν ολόκληρη την κατσαρόλα. Προσθέσετε τότε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα. Τότε ρίχνετε το φαιδρό πρόσωπο και το γέλιο.
Προσέξτε όμως πολύ καλά στο δούλεμα γιατί ένα κατσούφιασμα μπορεί να κόψει το γλυκό σας.
Αν έχετε και λίγη εξοχή (π.χ. Μόλυβο) βάζετε δυο τρεις κουταλιές για άρωμα. Βάζετε το γλυκό στο ταψί της ψυχής, το στρώνετε με την κουτάλα της θέλησης και το ψήνετε στο φούρνο της υπομονής.
Το σερβίρετε ζεστό ζεστό.
Όσοι έφαγαν το γλύκισμα αυτό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσης του είναι η ΨΥΧΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ.

Πού είναι η αγάπη

Πού είναι η αγάπη

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
μοιάζουν οι ώρες να πέφτουν πάνω μου σαν μπόρες
κι οι αναμνήσεις να ρίχνουν πάλι κεραυνό

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι αφιλόξενες σα χώρες
όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ
μοιάζουν οι ώρες να 'ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

ante kai kali arxi

Νομίζω πως ήταν καιρός για μια καινούρια ανάρτηση ..
θα δουμε σε λιγο καιρο φωτοφραφιες απο ολες τις εκδηλωσεις της Ορεστιαδας